Hubertus Węgrowski

Rozsądne użytkowanie przyrody i aktywna dbałość sprawdziły się lepiej, niż kolejne ograniczenia i zakazy – taką opinię można było usłyszeć w niedzielę, 19 października, na XVII Hubertusie Węgrowskim Mazowsza i Podlasia. To święto myśliwych, ale uczestniczą w nim również leśnicy, pszczelarze i miłośnicy jeździectwa.

Na terenie folwarku w Łochowie koła myśliwskie z naszego regionu prezentowały swój dorobek. Opowiadając o swojej działalności zaznaczały, że polowania to tylko jej wycinek, bo sporo czasu poświęcają na dokarmianie zwierzyny, a także na edukację.

– Mamy swoje stanowiska nie tylko tutaj, ale i na dożynkach. Jak ktoś chce się czegoś dowiedzieć, to zawsze zapraszamy. Dla dzieci mamy zagadki, dorosłym opowiadamy ciekawostki historyczne i przyrodnicze. A wypchany bóbr? Ułatwia trafienie do wyobraźni słuchaczy – powiedział Katolickiemu Radiu Podlasie Bernard Miszczuk, stażysta szykujący się do egzaminu w kole w Jadowie. I dodaje, że myślistwo to nie tylko polowania. To po prostu kontakt z przyrodą: – Zawsze ciągnęło mnie do lasu. To taki pozytywny nałóg. Obserwowanie zwierząt, budowanie paśników, żeby została w lesie i nie wchodziła w szkodę na polach. To daje satysfakcję, że robi się coś pożytecznego.

Psy, sokoły, konie

Miłośnicy tradycji mogli podziwiać psy, sokoły i konie. – Ogar polski to najstarsza polska rasa psa myśliwskiego. To pies z grupy gończych, który służy do wyszukiwania zwierzyny w lesie, wypłaszania jej myśliwym oraz szukania postrzałków. Ogar jest świetnym psem, bo na każdy rodzaj zwierzyny inaczej „gra”. Myśliwy może jeszcze nie widzieć, czy ma do czynienia z dzikiem, czy z sarną, ale dowiaduje się o tym od swego psa – tłumaczyła nam Dorota Drewnowska-Filipek z Koła Łowieckiego Olszynka. Marek Hutkowski przywiózł na Hubertusa dwie małe łajki zachodniosyberyjskie: – To jedne z najlepszych psów do polowań. Inteligentne, współpracujące z myśliwym. Nie ma szkół dla psów myśliwskich, ale są bardzo dobre podręczniki i wystarczy się ich trzymać, by ułożyć sobie takiego psa.

Jakub Soboń z Koła Łowieckiego Gajus z Zagnańska używa do polowań sokołów: – Tradycja sięgająca czasów królów. Po czasach „słusznie minionych” udało się ją odbudować zapaleńcom. Nie znam dokładnych liczb, ale oceniam, że z sokołami poluje w Polsce około 250 osób.

Jadło nie z fermy

Dla smakoszy była dziczyzna (do kotła z gulaszem z jelenia ustawiła się stumetrowa kolejka) oraz miody. Pytani o podsumowanie roku pszczelarze trochę narzekali: – Zależymy od pogody, a ten rok był dość zimny i deszczowy. W efekcie miodu rzepakowego prawie nie było, akacja wymarzła, z lipą też nie najlepiej. Z nowej produkcji praktycznie tylko wielokwiat – powiedzieli Roman i Iwona Staniszewska z Wyszkowa. Niektórzy pszczelarze stawiali więc na miody z owocowymi lub ziołowymi dodatkami, zachwalając jak zwykle ich walory zdrowotne przed nadchodzącą zimą.

Duchowo i intelektualnie

Mszę polową dla uczestników Hubertusa odprawił biskup drohiczyński Piotr Sawczuk. Nawiązując do niedzielnych czytań powiedział w homilii, że ludzie szukają rozwiązania swoich problemów wszędzie, tylko nie u Boga. Zachęcał do wytrwałości w modlitwie, a odwołując się do postaci św. Huberta i św. Franciszka stwierdził, że obaj prezentowali zdrowe podejście do przyrody. Dla nich była ona wskazaniem na Stwórcę, a nie obiektem panteistycznego uwielbienia.

W podobnym duchu wypowiadała się wdowa po patronie imprezy, którym jest zmarły w 2019 były minister środowiska Jan Szyszko. Mówiła, że nazywał sam siebie „ministrem od darów bożych”, a pracę naukową określał jako zgłębianie bożych zamysłów. Z kolei poseł Paweł Sałek namawiał do większej aktywności w obronie myśliwych, leśników, wędkarzy i jeźdźców. Ich wieloletni (a nawet wielowiekowy) dorobek jest negowany i atakowany przez ekoaktywistów, choć pokazuje, że da się łączyć ochronę przyrody z jej gospodarczym wykorzystaniem.